x2

Zaman belirtir bütün rakamlar karışmış, birbiri içine geçmiş.

Geçmiş şimdi bir ağır yük bütün bedenimi tutmuş,

Tutmuş da sarsıyor bir ileri bir geri...

Geri de duramıyorum senden, bir adım ileri de gidilmiyor seninle durduğumuz bu yerden!

Yerden yüksekliği tartışılır bir uçurumun tepesinden düşsek?

“Düş” sek birlikte kim inanır bize? Ne ivme kazanır varlığımız?

Varlığımız ki hafiflik devinimlerinden yeni çıkmışlık alametiyken buldu birbirini,

Birbirini bulan iki kayıp çocuktuk sanki.

Sanki ben hiç olmamışım da sen de ya yoksan diye ne çok düşünülüyor,

Düşünülüyorsa da olmuyor, kelimeleri kurtarsak biz düşüyoruz, biz düşünce onlar tepetaklak.

Tepetaklak konmuş duruyor aklımın her ülkesinde sana dair birer olumsuzluk eki...




10.09.2009